Stanisław został członkiem PZŁ w 1972r. do Darzboru wstąpił w 1982r. Był jednym z pierwszych leśników na obwodach dzierżawionych przez nasze Koło, a co za tym idzie mieszkał w samym sercu łowiska. Zamiłowanie do łowiectwa przekazał dla syna Władysława, który uchodzi w Darzborze za skrytego łowcę przy granicach rezerwatu Bagno Ciemino.  Ze względu na stan zdrowia w ostatnich latach swojego życia Kol. Stanisław nie uczestniczył w czynnym funkcjonowaniu Koła odszedł od nas 07 września 2018r. 

Andrzej Krokosz urodził się 17 marca 1950 roku był osobą znaną i szczególną wśród Braci Łowieckiej. Przystąpił do Polskiego Związku Łowieckiego 03 lutego 1975r. Myśliwską przygodę zaczął pod okiem swojego ojca Jana Krokosza w Kole Łowieckim Darzbór Szczecinek, którego był macierzystym członkiem ponad 40 lat. W zarządzie Koła pełnił funkcję Sekretarza w latach 1977 – 1992. Reprezentował również Koło jako Prezes w latach 1992 – 2006. Od września 2010 roku był członkiem Głównej Komisji Rewizyjnej PZŁ.W swojej ponad 40 letniej karierze łowieckiej ś.p. Kol. Andrzej Krokosz otrzymał szereg odznaczeń łowieckich: Zasłużony dla Łowiectwa Ziemi Koszalińskiej, Brązowy, Srebrny i Złoty Medal Zasługi Łowieckiej, Medal Św. Huberta oraz najwyższe odznaczenie w Polskim Związku Łowieckim jakim jest Złom, który dumnie nosił w klapie myśliwskiej marynarki. Andrzej odszedł od nas 21 czerwca 2018 roku. 

Witold przystąpił do Polskiego Związku Łowieckiego 04 maja 1976r. Mysliwską przygodę zaczął w Kole Łowieckim Sokół Piława. W Darzborze polował ponad 30 lat. W zarządzie Koła pełnił funkcję łowczego w latach 98-2000. Był głową myśliwskiej rodziny tą piekną pasją obdarzył dwóch synów Piotra i Pawła, synową Aleksandrę oraz  dwóch zięciów Pawła
i Krystina. Zabrakło mu życia dla wnuków, które z pewnością będą kultywować łowiecką pasję dziadka. Witold odszedł od nas 15 grudnia 2017 roku. 

Wieloletni Łowczy, v-ce prezes oraz skarbnik w zarządzie Koła. Wstąpił do Koła w 1958 roku. Zapalony myśliwy, wzór dyscypliny. Niezapomniane pozostaną jego zwroty „lat temu 20 i 5…” bądź „Kochany..”. Odszedł od nas w 2004 roku.

Członkiem Darzboru został w 1971 roku. Nauczyciel sztuki łowieckiej dla obecnie polujących syna i wnuka – Andrzeja i Rafała Filipków. Członek „Brygady Tygrysa”, zapamiętany z  bardzo dobrych psów i pięknej kurkówki.

Przez wiele lat poświęcał swoją pracę w zarządzie koła jako prezes oraz v-ce prezes. Jeden z najbardziej zasłużonych myśliwych w naszym Kole do którego wstąpił w 1957 roku. Odznaczony brązowym medalem zasługi dla łowiectwa. W szeregi myśliwych wprowadził m.in. syna – Sławka Grendę. Odszedł od nas w 1994 roku.

Pierwszy zachowany dokument datuje jego członkowstwo w Kole w roku 1967. Leśnik i pszczelarz, który umiłował sobie okolice Gałowa. Nie polował zbyt intensywnie, ale cenił sobie polowania zbiorowe.

Były prezes zarządu Koła, do którego wstąpił w 1968 roku. Weterynarz, wprowadził w szeregi myśliwych m.in. syna – Andrzeja Krokosza.

Wstąpił do Koła w 1970 roku. Od niego pochodzi nazwa „Brygady Tygrysa” ponieważ miał wyrzeźbionego tygrysa na kolbie.

Były Łowczy oraz skarbnik w zarządzie Koła do którego wstąpił w 1961 roku. Cenił sobie łowy wraz z pozostałą częścią „Brygady Tygrysa”.

Były prezes, v-ce prezes oraz łowczy, który wstąpił w szeregi Darzboru w 1965 roku. Odszedł od nas w 1996 roku.

Były prezes, którego pierwsze zachowane źródła opisują jako członka w 1967 roku.

Były wieloletni sekretarz w zarządzie Koła do którego należał od 1961 roku. Odznaczony brązowym medalem zasługi dla łowiectwa, który wprowadził do łowiectwa obecnie polujących członków Koła w tym m.in. wnuka – Marka Łukaszewskiego.

Były v-ce łowczy, którego najstarsze zachowane źródła jako członka Koła opisują w 1977 roku. Do łowiectwa wprowadził m.in. syna – Zbyszka Mackiewicza. Odszedł od nas w 2012 roku.

Członkiem Koła został w 1963 roku. Odznaczony brązowym medalem zasługi dla łowiectwa. Profesor w dziedzinie układania psów. Etyczny myśliwy z zasadami, który cenił sobie łowy na wab w czasie rykowiska. Do historii przeszły jego przekomarzania ze Stanisławem Grendą. Na łowy brał cały ekwipunek: siekierka do miękkiego drewna, do twardego…

Wstąpił w szeregi Darzboru w 1957 roku, przynależąc do 1980 roku. Cenił sobie polowania zbiorowe, a wszystkim smakoszom zapadł w pamięci jako specjalista od przyrządzania wątróbki.

Wstąpił do Koła w 1960 roku

Pierwsze zachowane zapisy wspominają o nim w 1990 roku. Sympatyk myślistwa, dobry gawędziarz, któremu wiecznie „sztucer ciągnie”.Odszedł od nas w 1999 roku.

Pierwsze zachowane źródła opisują go jako członka w 1967 roku. Odznaczony brązowym medalem zasługi dla łowiectwa. Posiadał ostrego jak brzytwa psa o niepozornym imieniu Misiek, który załatwiał sprawę naganki na polowaniach zbiorowych.

Wieloletni skarbnik w zarządzie Koła. Pierwsze zachowane źródła opisują go jako członka w 1967 roku. Odznaczony brązowym medalem zasługi dla łowiectwa. Do sztuki łowieckiej przyuczył m.in. swojego wnuka – Bartka Dubrowskiego. Odszedł od nas w 2003 roku.

Były v-ce prezes. Pierwsze zachowane wzmianki przypisują jego członkowstwo w roku 1964. Miał dryg do polowania. Upolował prawdopodobnie największego dzika w historii Koła (ok. 200 kg) i jako jedyny miał w odstrzale 50 dzików. Członkiem Koła był do 1979 roku.

Członkiem Darzboru był od 1962 roku.

Były skarbnik w zarządzie Koła, do którego wstąpił w 1961 roku. Swoją pasją zaraził obecnie polującego syna – Gienka Szarka. Należał do grupy bardziej aktywnych myśliwych.

Były prezes oraz sekretarz w zarządzie Koła, do którego wstąpił w 1961 roku. Sympatyk łowiectwa, który wprowadził wysoki standard pracy komisji rewizyjnej. Odszedł od nas w 2001 roku.